ประวัตินักบุญคามิลโล

ประวัตินักบุญคามิลโล เดอ แลลลิส
ผู้ก่อตั้งคณะนักบวชคามิลเลียน องค์อุปถัมภ์ผู้ป่วย

             นักบุญคามิลโล เด แลลลิส เกิดวันที่ 25 พฤษภาคม ค.ศ.1550 ที่หมู่บ้านบุคเคีย นิโก แคว้นอาบรุสโซ ประเทศอิตาลี บิดาชื่อร้อยเอกโจวันนี มารดาชื่อ คามิลลา เด คอมปัลลิส ช่วงชีวิตเยาว์วัยท่านได้ดำเนินชีวิตอย่างเสเพล ชอบเล่นการพนันภายหลัง จากสูญเสียบิดาและมารดา ท่านได้สมัครเป็นทหารรับจ้างและใช้ชีวิตแบบนักผจญภัย เสี่ยงชีวิตในการทำสงครามหลายครั้ง ปลายปี ค.ศ.1574 ด้วยนิสัยชอบเล่นการพนัน ทำให้ท่านต้องออกจากกองทัพ ในที่สุด วันที่ 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ.1575 (วันฉลองแม่พระถือศีลชำระ)ท่านได้สำนึกตัวและ กลับใจอย่างเด็ดขาด จึงขอเข้าคณะกาปูชิน เจริญชีวิตแบบใหม่ โดยใช้โทษบาป ภาวนา และทำงาน แต่เนื่องจากบาดแผลเก่าที่ข้อเท้าของท่าน ทำให้ต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล นักบุญยาโกโม กรุงโรม ที่โรงพยาบาลแห่งนี้เองพระเจ้าได้ทรงเรียกท่านให้ ดำเนินชีวิตประกอบเมตตาจิต อุทิศตนรับใช้ผู้ป่วยและผู้ยากไร้ ค.ศ.1584 ท่านได้รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์ค.ศ.1586 พระสันตะปาปาซิสโตที่ 5 รับรองชื่อหมู่คณะอย่างเป็นทางการคือ "คณะผู้รับใช้ผู้ป่วย" และให้ใช้กางเขนแดงเป็นเครื่องหมายของคณะซึ่ง หมายถึง ความเสียสละ และเมตตาจิตค.ศ.1591 พระสันตะปาปาเกรโกรี่ที่ 14 ประกาศรับรองคณะอย่างเป็นทางการ ซึ่งถือเป็นวันก่อตั้งของคณะในวันที่ 8 ธันวาคม ค.ศ.1591 (วันฉลองแม่พระ ปฏิสนธินิรมล) พร้อมคำปฏิญาณ 4 ประการ คือ ความยากจน ความบริสุทธิ์ ความนบนอบ และการรับ ใช้ผู้ป่วย

           ในวันที่ 14 กรกฎาคม ค.ศ.1614 ท่านได้มรณภาพที่บ้านมักดาเลนาศูนย์กลางของ คณะคามิลเลียน กรุงโรม รวมอายุได้ 64 ปีค.ศ.1746 พระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 14 ประกาศแต่งตั้งท่านเป็นนักบุญ

            ค.ศ.1886 พระสันตะปาปาเลโอที่ 13 ประกาศแต่งตั้งเป็นองค์อุปถัมภ์ของผู้ป่วย และโรงพยาบาล

            ค.ศ.1930พระสันตะปาปาปีโอที่ 11 ประกาศแต่งตั้งท่าน เป็นผู้อุปถัมภ์ผู้ให้การ พยาบาลทั้งชายและหญิง

           ปัจจุบัน คณะนักบวชคามิลเลียนได้สืบทอดเจตนารมณ์ของ ท่านนักบุญคามิลโลในการ "รักและรับใช้" ผู้ป่วยต่อไป